Το ζήτημα του προγράμματος σπουδών έχει απασχολήσει τον σύλλογό μας από την αρχή της χρονιάς. Ο σύλλογος δεν στάθηκε σαν ένας απλός παρατηρητής αλλά εναντιώθηκε από την πρώτη κιόλας στιγμή στις κατευθύνσεις πάνω στις οποίες γίνονται οι αλλαγές του νέου προγράμματος σπουδών. Στο διάστημα αυτό έχει συνεδριάσει 4 φορές με μαχητικές αποφάσεις και με μια σειρά πρωτοβουλιών (συνελεύσεις 3ου και 4ου έτους και συντονιστικές επιτροπές κατάληψης, για την συνεχή εμβάθυνση στα αιτήματα), αλλά και με αλλεπάλληλες παραστάσεις διαμαρτυρίας στον κοσμήτορα και την πρυτανεία, έχει θέσει εκείνα τα αιτήματα που πρέπει να βρίσκουν σύμφωνες οι επικείμενες αλλαγές.
Κάθε φορά λοιπόν που απευθυνόμασταν στην διοίκηση, ο φοιτητικός σύλλογος έβρισκε μπροστά του μία αμετακίνητη και αδιάλλακτη στάση από πλευράς τους και ακριβώς για αυτό τον λόγο προχώρησε τρεις συνεχόμενες φορές σε κατάληψη της σχολής. Αλλά έλα που στην τελευταία συνέλευση η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, απαξιώνοντας πλήρως την επεξεργασία που είχε γίνει από τους φοιτητές όλο αυτό τον καιρό, κινητοποιεί τα τραίνα της δηλαδή ένα κομμάτι φοιτητών που κάθε άλλο παρά σχέση έχει με την σχολή και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε όλοι και όλες εμείς που καθημερινά καλούμαστε να πάρουμε θέση. Χαρακτηριστικό είναι ότι έρχονται στο τέλος, ενδεχομένως χωρίς καν να ξέρουν για ποιο πράγμα γίνεται η συνέλευση, μόνο για να ψηφίσουν “πλαίσιο αντικατάληψη”.
Για άλλη μία φορά λοιπόν, αυτό που μονοπώλησε την κουβέντα ήταν το κατάληψη/αντικατάληψη. Η κατάληψη είναι ένα μέσο πάλης που όντως δυσκολεύει και τους ίδιους τους φοιτητές, αλλά αυτό δεν αποτελεί άλλοθι για τις επιλογές κανενός. Μπορεί η ΔΑΠ να παριστάνει την δύναμη «Ανοιχτή Σχολή» αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Στήριξη στο πλαίσιο της ΔΑΠ σημαίνει στήριξη στο Νέο Πρόγραμμα Σπουδών του κοσμήτορα. Οι μικροαλλαγές που προφανώς είχε κανονίσει με τον κοσμήτορα, θα έπρεπε να φαντάζουν αστείες(!) σε όλους και όλες εμάς που δώσαμε αυτή την μάχη τόσο καιρό, σε όλους και όλες που σέβονται τον εαυτό τους αρκετά ώστε να είναι σε θέση, έστω να σκεφτούν τι πραγματικά τους αξίζει!
Αξιοσημείωτη είναι και η στάση του αγαπημένου μας κοσμήτορα, ο οποίος λαμβάνει πλέον σοβαρά υπόψη την απόφαση του φοιτητικού συλλόγου, σε κλειστές επιτροπές με μόνο αντιπρόσωπο του ΦΣ μέλος της ΔΑΠ. Αυτό έρχεται αντιπαραθετικά με την στάση που διατηρούσε το προηγούμενο διάστημα στο οποίο η κοσμητεία αρνούνταν, όπως ακριβώς προαναφέρθηκε, να μπει σε διαδικασία εξέτασης των αιτημάτων του συλλόγου. Αναρωτιόμαστε, λοιπόν, σε αυτό το σημείο που οφείλεται αυτή η αλλαγή στάσης. Θα μπορούσε κάποιος εύκολα να απαντήσει παρατηρώντας και συγκρίνοντας τις προτάσεις ΔΑΠ-κοσμήτορα. Βλέπουμε ότι πέρα από μικροαλλαγές και αναδιατάξεις σε συγκεκριμένα μαθήματα δεν παρουσιάζονται ουσιαστικές διαφοροποιήσεις στις κατευθύνσεις που διέπουν το πρόγραμμα. Συγκεκριμένα η μείωση του θεωρητικού υποβάθρου, η σύμπτυξη ορισμένων μαθημάτων αλλά και το κατέβασμα τεχνολογικών μαθημάτων σε μικρότερα εξάμηνα χαρακτηρίζουν και τις δύο προτάσεις, υπονομεύοντας έτσι τον ενιαίο πενταετή κύκλο σπουδών, προωθώντας την εξειδίκευση και τον κατακερματισμό της γνώσης.
Φτάνοντας στο σήμερα, η ΔΑΠ αρνείται να υπογράψει στο Διοικητικό Συμβούλιο για Νέα Γενική Συνέλευση που θα επεξεργαστεί την νέα πρόταση του προγράμματος που θα τεθεί σε ψήφιση την επόμενη μέρα. Έτσι σιγά σιγά φαίνεται ξεκάθαρα πως η ΔΑΠ απαξιώνει πλήρως τις συλλογικές διαδικασίες και τις γενικές συνελεύσεις και συμμετέχει “μαζικά” σε αυτές MONO όταν θέλει να περιορίσει τις πιο ριζοσπαστικές αντιδράσεις με πρόφαση την διασφάλιση της “ομαλότητας” της σχολής, στην οποία δεν θα χωράει η πολιτική δράση και μόνη μέριμνα των φοιτητών θα είναι η παρακολούθηση των μαθημάτων. Απέναντι λοιπόν στη σαπίλα, εμείς λέμε πως δεν είναι κανένας ΔΑΠίτης αρμόδιος να αποφασίσει πως θα σπουδάζουμε. Αυτό θα το αποφασίσουμε όλοι εμείς που δώσαμε την μάχη τόσο καιρό, και θα το αποφασίσουμε μέσα από την Γενική Συνέλευση.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου