Να σβήσουμε τα σύνορα, να νικήσουμε το φόβο… Να μη γίνει ο κόσμος φυλακή!

Σάββατο 5 Ιουλίου 2014

Η κυβέρνηση το τελευταίο διάστημα για τη δική της επιβίωση σε  συνθήκες οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης ακόμα πιο έντονα φαίνεται να προσπαθεί να διαιρέσει τα πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας διαδίδοντας σε αυτά ότι η αιτία της κρίσης είναι συγκεκριμένα κομμάτια αυτής και όχι το μεγάλο κεφάλαιο, το οποίο η ίδια υπερασπίζεται. Τα κομμάτια αυτά μπορεί είναι συγκεκριμένοι κλάδοι, όπως οι «τεμπέληδες» δημόσιοι υπάλληλοι ή ολόκληρες κοινωνικές ομάδες όπως οι μετανάστες, οι γκέι κλπ. Οι μετανάστες και οι μετανάστριες είναι διαχρονικά το πιο καταπιεσμένο κομμάτι της κοινωνίας και αποτελούν εύκολο στόχο για εθνικιστικές και ξενοφοβικές συμπεριφορές. Επιπλέον αναγκάζονται να δουλεύουν ανασφάλιστοι, αμειβόμενοι λιγότερο από τους ντόπιους, σε καθεστώς ανασφάλειας και παρόλο που η εργασία τους είναι πολύ κερδοφόρα για τους εργοδότες, οι ίδιοι να τους υπερεκμεταλλεύονται και κακομεταχειρίζονται(βλ. Μανωλάδα).
Βέβαια ο ρατσισμός δεν αποτελεί εγχώριο ζήτημα. Η Ευρώπη, θωρακίζεται με τον πιο ακραίο και μερικές φορές θανάσιμο τρόπο απέναντι στους μετανάστες (βλέπε FRONTEX για την «ασφάλεια» των συνόρων από πρόσφυγες και μετανάστες) και δημιουργεί τον τρόμο της «εισβολής» των ξένων που ευθύνονται για την ανεργία και αποτελούν κίνδυνο για τη δημόσια υγεία και ασφάλεια...Η χώρα μας δεν αποτελεί εξαίρεση. Η κυβέρνηση προβάλλει το αντιφασιστικό της προσωπείο μετά τις συλλήψεις των κεφαλιών της χρυσής αυγής, ενώ την ίδια στιγμή το κράτος και οι θεσμοί καλλιεργούν το ρατσισμό και τις διακρίσεις με τη δολοφονία των μεταναστών στο Φαρμακονήσι, με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, τα ρατσιστικά παραληρήματα των εκπροσώπων της κυβέρνησης κατά των μεταναστών και τη σκληρή νομοθεσία απέναντι τους.

Βλέπουμε λοιπόν ότι ο ρατσισμός στην Ελλάδα δεν ήταν εκδήλωση αυθόρμητων τάσεων της ελληνικής κοινωνίας, που μέσα στην κρίση απλώς παροξύνθηκαν. Αλλά μια ιδεολογία συμβατή με το ίδιο το σύστημα για τη δικαιολόγηση της εκμετάλλευσης συγκεκριμένων ομάδων και ένα σύνολο πρακτικών που επέτρεψε η δυσχερής κοινωνική θέση των μεταναστών πρακτικών που απογείωσαν την εκμετάλλευση, νομιμοποίησαν την κρατική ανομία και υποβαθμίζουν καθημερινά πια την ίδια τη ζωή, όπως συμβαίνει με την επ' αόριστον κράτηση στα ανά την Ελλάδα στρατόπεδα - κολαστήρια. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως ο ρατσισμός και η ξενοφοβία αποτελούν θεμέλιους λίθους της φασιστικής ιδεολογίας. Με τη Χρυσή Αυγή να εδραιώνεται στην κοινωνία, να τη μπολιάζει με το ρατσιστικό της μίσος, να οπλίζει τα σύγχρονα τάγματα εφόδου, να επιτίθεται σε μετανάστες και αντιφασίστες και να σκοτώνει ο κίνδυνος που γεννά ο ρατσισμός δεν είναι μόνο ιδεολογικός, εκτείνεται πέρα από τη δημιουργία μιας μισαλλόδοξης και ξενοφοβικής κοινωνίας και μόνο, έχει να κάνει με την επιβίωση των πιο εξαθλιωμένων κομματιών της κοινωνίας.
Καταπίεση όμως δεν βιώνουν μόνοι οι μετανάστες. Μορφές καταπίεσης εκδηλώνονται σε κάθε άνθρωπο που σκέφτεται και λειτουργεί διαφορετικά από τα κυρίαρχα πρότυπα. Διακρίσεις γίνονται στη βάση του φύλου, των θρησκευτικών πεποιθήσεων, των προσωπικών ή ερωτικών επιλογών κλπ. Όποιος και όποια δεν ταιριάζει στα στερεότυπα χλευάζεται, υποβιβάζεται και καταλήγει να γίνεται προϊόν εκμετάλλευσης από τους «φυσιολογικούς».
Το αντιρατσιστικό φεστιβάλ αποτελεί μια πρωτοβουλία που έχει ως σκοπό την αναχαίτιση του ρατσιστικού μίσους που αναπαράγεται από τα παραπάνω ιδεολογήματα και την εδραίωση σχέσεων αλληλεγγύης ανάμεσα στα κομμάτια της κοινωνίας που αγωνίζονται σε αυτή την κατεύθυνση. Παρά τη γενικότερη ρητορεία για ανθρωπισμό και ισότητα όλων των ανθρώπων κανένας εκπρόσωπος της κυρίαρχης ιδεολογίας δεν παλεύει για την επίλυση του προβλήματος στην ουσία του, ίσα ίσα, όπως φαίνεται από τα παραπάνω αυτοί είναι οι ίδιοι που συντηρούν την κατάσταση. Οι μετανάστες είναι τα θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και οι ίδιοι που τους εξωθούν στο δύσκολο δρόμο της περιπλάνησης τους αντιμετωπίζουν σαν κομμάτι κρέας χωρίς δικαιώματα, σαν ένα πρόβλημα που χρειάζεται να παταχθεί με τον πιο σκληρό τρόπο πολλές φορές. Μαζί με όλα τα καταπιεζόμενα κομμάτια της κοινωνίας θα πρέπει να παλέψουμε για ένα κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς καταπίεση, χωρίς κατηγοριοποιήσεις. Για ένα κόσμο που θα μας χωράει όλους και όλες γιατί όλοι είμαστε διαφορετικοί αλλά και όλοι είμαστε ίσοι.


Καλούμε σε συμμετοχή στο 18ο αντιρατσιστικό φεστιβάλ στην Πανεπιστημιούπολη των Ιλισίων 4-5-6 Ιουλίου

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

 

a

a

ΠΑΛΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ


ATTACK: Πρωτοβουλία ανέργων/επισφαλώς εργαζομένων!

Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών: εργαζόμενοι/άνεργοι μηχανικοί