Από την αρχή της χρονιάς τέθηκε επί τάπητος και χρησιμοποιήθηκε ως αιχμή του δόρατος για την επίθεση του Υπουργείου και της κυβέρνησης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση το ζήτημα των οργανισμών. Οι οργανισμοί παρότι μέχρι στιγμής μόνο στο ΕΚΠΑ έχουν πλήρη μορφή, απο μόνοι τους με μια πρώτη σύντομη ματία συμπυκνώνουν όλη την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (νόμος Διαμαντοπούλου, Σχέδιο Αθηνά) και έρχονται να διαμορφώσουν μια νέα πραγματικότητα στο χώρο του πανεπιστημίου. Μια νέα πραγματικότητα που φάνηκε και με τις δηλώσεις του Υπουργού περι 180.000 διαγραφών και εισαγωγή διδάκτρων στα προπτυχιακά προγράμματα ή τις απολύσεις των διοικητικών στην αρχή της χρονιάς. Μια νέα πραγματικότητα που έρχεται να αλλάξει άρδην τόσο την καθημερινότητα μας ως φοιτητές, την έννοια της παιδείας ως κοινωνικού αγαθού και τα δικαιώματα μας σε ενιαίο ακαδημαικό αντικείμενο σπουδών, κατοχυρωμένο πτυχίο, σταθερή δουλειά. Ας δούμε όμως συνοπτικά τι είναι και τι έρχεται να φέρει ο οργανισμός.
Ο οργανισμός αποτελεί το καταστατικό δομής και λειτουργίας του Ιδρύματος, το οποίο εξειδικεύεται με τους Εσωτερικούς Κανονισμούς σε κάθε σχολή. Η παρούσα επίθεση στο χώρο της τριτοβάθμιας διαμορφώνει ένα νέο ποιοτικά αντιδραστικό οργανισμό με άρθρα και διατάξεις που θίγουν από: το σκοπό για τον οποίο διεξάγεται έρευνα, τη χρηματοδότηση του Ιδρύματος μέχρι και το πως και πόσο έχουμε δικαίωμα να σπουδάζουμε. Διαμορφώνουν μια νέα πραγματικότητα όπου η Παιδεία χαρίζεται και απέχει από το να είναι κοινωνικό αγαθό δωρεάν και προσιτό για όλους Ας δούμε συγκεκριμένα πως έρχεται αυτός ο οργανισμός να αλλάξει την υπάρχουσα μορφή του πανεπιστημίου.
Αξιολόγηση : Μοχλός για την επιβολή της αναδιάρθρωσης αποτελεί ο θεσμός της αξιολόγησης. Αξιολόγηση από την οποία προκύπτει εκβιαστικά απο το υπουργείο ακόμα και η χρηματοδότηση του Ιδρύματος. Συγκεκριμένα στον οργανισμό προβλέπεται ένα ολόκληρο κεφάλαιο για το ποιός θα πραγματοποιεί την αξιολόγηση και με ποιά κριτήρια. Για την αξιολόγηση θα μεριμνά η ΑΔΙΠ και το Συμβούλιο Ιδρύματος που αποκτά ένα ρόλο πλήρης εξουσίας όντας το μόνο όργανο που αποφασίζει μέσα στο ίδρυμα. Η γνώμη των φοιτητών και εργαζομένων φιμώνεται και η αξιολόγηση διεξάγεται απο εξωτερικούς παράγοντες άμμεσα συνδεδεμένους με τα συμφέροντα και τις ανάγκες της αγοράς. Στο ίδιο πνεύμα και τα κριτήρια αξιολόγησης, που εισάγουν μορφές ανταποδοτικότητας με γνώμονα το κέρδος και κατατάσσουν δυναμικό (φοιτητών, εργαζόμενων) και εγκαταστάσεις με βάση του πόσου εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα και όχι τις ανάγκες μας. Η μόνη υπαρκτή και αναγκαία λύση για εμάς είναι η αξιολόγηση από φοιτητές και εργαζομένους, ο έλεγχος των προσφερόμενων υπηρεσιών και των προγραμμάτων σπουδών.
Έρευνα: Στον οργανισμό ορίζονται από μια σειρά διατάξεις ζητήματα σχετικά με την έρευνα που παράγει το ίδρυμα. Από το που θα προέρχεται η χρηματοδότηση μέχρι το ποιός θα εκμεταλλεύεται τα αποτελέσματα της έρευνας ή το για ποιούς σκοπούς γίνεται. Η εισαγωγή ιδιωτικοοικονομικών συμφερόντων και κριτηρίων, η ίδρυση επώνυμων εδρών , το ξεπούλημα-ανταλλαγή της έρευνας με μια υποτυπώδη χρηματοδότηση έχουν ως αποτέλεσμα η έρευνα να μη πραγματοποιείται με κριτήριο το ευρύτερο κοινωνικό συμφέρον. Πρόκειτα για ερευνητικά προγράμματα εκατομμυρίων τα οποία χαρίζονται στα συμφέροντα μεγάλων ιδιωτικών ομίλων και δε μεταφράζονται σε παροχές για τους φοιτητές ή την κοινωνία.
Διαγραφές: Μέσα από τους οργανισμούς και την πρόβλεψη τους για ανώτατο όριο σπουδών στα ν+2 έτη πραγματοποιείται ένα πάγιο σημείο της εκπαιδευτικής μεταρύθμισης. Σε συνδυασμό και με τη νέα δομή του Λυκείου (μαθητεία, ελαστικές σχέσεις εργασίας, επαναληπτικοί γύροι εξετάσεων) διαμορφώνεται ένα αποστειρωμένο κλίμα και εντός του πανεπιστημίου, με έντονα στοιχεία πειθάρχησης, εντατικοποίησης και κριτήρια ανταποδοτικότητας με βάση του τι προσφέρει ο καθένας. Ένα κλιμα όξυνσης των ταξικών φραγμών. Ακόμα και το ιδεολόγημα πως η ευθύνη αποτυχίας βαραίνει τις προσωπικές δυνατότητες του καθενός καταρρίπτεται αν παρατηρήσουμε με βάση και τη συγκυρία τους απάνθρωπους ρυθμούς σπουδών, τον ήδη αυξημένο μέσο όρο αποφοίτησης, μια σειρά θεμάτων όπως οι συμπυκνωμένες εξεταστικές,τα μαζικά κοψίματα, οι υποχρεωτικές εργασίες-πρόοδοι και η αυταρχικότητα των καθηγητών αλλά και τον ήδη αυξανόμενο ρυθμό των φοιτητών που εργάζονται για να τα βγάλουν πέρα μα και των οικονομικών δυσκολιών των οικογενειών μας στο περιβάλλον της φτώχειας και της ανεργίας. Συμπεραίνουμε πως: το μέτρο των διαγραφών μας οδηγεί ή στο να σκύψουμε το κεφάλι, να σκεφτούμαι με κριτήρια ατομικού δρόμου και κανιβαλισμου σε σχέση με τον διπλανό μας, να είμαστε πειθήνια ρομποτάκια με μόνο προορισμό το διάβασμα-αποστήθιση μήπως και πιάσουμε δουλειά για κανα 5μηνο για να επιβιώσουμε ή να τα παρατήσουμε, να μας πετάξουν έξω από τις σχολές, να μας πούνε πως δεν μπορεί να σπουδάζεται όλοι στο σήμερα.
Δίδακτρα-Πιστωτικές Μονάδες-Δια βίου μάθηση: Το ενιαίο αντικείμενο σπουδών και το πτυχίο διασπάται σε ένα παζλ δεξιοτήτων και πιστωτικών μονάδων. Οι σπουδές και το πτυχίο θα αποτελούν ένα συνεχής κυνήγι μονάδων και δεξιοτήτων (συγκεκριμένα 300 με κάθε μάθημα να δίνει διαφορετικό αριθμό) με αποτέλεσμα να διαμορφώνεται μια ακραία μορφή εξειδικευμένης και ‘λειψής’ γνώσης, με το πτυχίο να αποτελεί απλώς βιογραφικό-φάκελο προσόντων. Παράλληλα ήδη και στο ΕΚΠΑ προβλέπονται δίδακτρα στον πτοπτυχιακό και μεταπτυχιακό κύκλο σπουδών, τα οποιά θα ορίζονται από το εκάστοτε Συμβούλιο. Γίνεται δε λόγος για ανάγκη δια βίου μάθησης-κατάρτισης-εξειδίκευσης των αποφοίτητων αλλά και συγχωνεύσεις σχολών. Η κουβέντα αυτή διεξάγεται με φόντο την ήδη διαλυμμένη αγορά εργασίας, όπου οι συλλογικές συμβάσεις έχουν καταργηθεί και ο εργασιακός μεσαίωνας των 5μηνων και της εργασίας με μπλοκάκι κυριαρχεί, όπου το διασπασμένο πτυχίο δρα προσθετικά στην ατομική διαπραγμάτευση με τον εργοδότη, όπου οι ανάγκες της αγοράς και τις επιταγές της ΕΕ επιβάλλουν αυτό το μοντέλο κατάρτισης και εργασίας ( ‘ευέλικτου’, ημι-ειδικευμεύνου, πειθήνιου και αναλώσιμου).
Λειτουργίες-Μέριμνα-Φοιτητικά Δάνεια: Ήδη με την υπάρχουσα λειτουργία του Ιδρύματος και σε συμφωνία με τις οδηγίες της ΕΕ τα πεδία της φοιτητικής μέριμνας (μετακινήσεις, δίκτυα, σίτιση, στέγαση, γραμματείες) έχουν εκχωρηθεί προς εκμετάλλευση σε ιδιωτικούς ομίλους με μηδαμινό έλεγχο διασφάλισης ποιότητας και παρεχόμενων υπηρεσιών από εργαζόμενους και φοιτητές. Στα πλαίσια αυτά πραγματοποιήθηκαν και οι απολύσεις-κινητηκότητα στην αρχή της χρονιάς. Οι όποιες υπηρεσίες θα κρίνονται και θα προσφέρονται με βάση την εξυπηρέτηση και το κέρδος αυτών που την έχουν αναλάβει, χωρίς να λάμβάνονται υπόψη οι συνολικές ανάγκες και απαιτήσεις των φοιτητών. Τομή σε αυτόν τον οργανισμό αποτελεί ο θεσμός των φοιτητικών δανείων. Το Ίδρυμα σε συνεργασία και με εξωτερικούς παράγοντες (ιδιώτες, τράπεζες) θα παραχωρεί στους φοιτητές με οικονομικές δυσκολίες δάνεια για να τελειώσουν τις σπουδές τους στην ώρα τους. Ήδη από τα 18 θα είμαστε χρεωμένοι και υπόλογοι, αναγκασμένοι να δανειστούμε από αυτούς που ευθύνονται για τη σημερινή κρίση, απο αυτούς που αλλάζουν την κοινωνία και το πανεπιστήμιο για να ταιριάζει στα συμφέροντα τους. Η Παιδεία χάνει κάθε έννοια δωρεάν κοινωνικού αγαθού ενώ προστίθεται ένα ακόμη βάρος στις πλάτες μας.
Πολιτική ζύμωση στα Πανεπιστήμια: Ανέκαθεν κίνδυνος για τις προσπάθειες τους αποτελούσαν οι συλλογικές διαδικασίες, οι οργανωμένοι φοιτητικοί σύλλογοι και η πολιτικοποίηση μέσα στο πανεπιστήμιο. Αυτά τα πλαίσια έρχονται να αυταρχικοποιήσουν με αποκορύφωμα τις αποφάσεις που παίρνονται αποκλειστικά και μόνο απο όργανα όπως το Συμβούλιο Ιδρύματος και το Συνήγορο του Φοιτητή. Ένα συνήγορο-καθηγητή επιτηρήτή της τάξης, της ασφάλειας και της ομαλότητας στο Ίδρυμα, ένα καθηγητή επιτηρητή των αντιδράσεων και των φωνών μας. Δεν τρέφουμαι καμιά αυταπάτη πως τέτοις διατάξεις παιρνάνε όχι για να αποκτήσουμε λόγο ενάντια σε φαινόμενα καθηγητικής αυθαιρεσίας ή διαμόρφωσης προγραμματος σπουδών αλλά για να εξασφαλιστεί και θεσμικά η ανυπαρξία συλλογικών αναπαραστάσεων και νοοτροπίας επιβολής των συμφερόντων μας.
Βλέπουμε πως ο οργανισμός αποτελεί τομή για ένα ακόμη πιο αντιδραστικό πανεπιστήμιο, ένα πανεπιστήμιο που δε θα μας χωράει όλους και έτσι αποτελεί κόκκινη γραμμή για όλους εμάς, το ίδιο το φοιτητικό κίνημα, που έχουμε καταφέρει μια σειρά νικών απέναντι στις εκπαιδευτικές μεταρυθμίσεις. Χωρίς να υπερασπιζόμαστε την υπάρχουσα κατάσταση στο χώρο του πανεπιστημίου, αλλα απαιτώντας με νοοτροπία επιβολής και συλλογικών διαδικασιών το πανεπιστήμιο των συμφερόντων και των αναγκών μας, το πανεπιστήμιο που μας χωράει όλους και φτιάχνεται μόνο από εμάς τους ίδιους βρισκόμαστε πάντα σε συμπνοια με το κομμάτι των απολυμένων εργαζομένων που συνεχίζει να αγωνίζεται. Η μάχη ενάντια στην ποιοτική τομή του οργανισμού και τη συνολική εκπαιδευτική αναδιάρθρωση θα μας βρει μαζί σε κοινά συντονιστικά και σε συμπόρευση σε κινηματικές διαδικασίες. Να μην επιτρέψουμε σε καμία κυβέρνηση, σε κανένα Υπουργείο, σε καμία Σύγκλητο να υπονομεύσει το μέλλον μας. Να βγούμε αγωνιστικά στο προσκήνιο, μέσα από τους συλλόγους και τις γενικές μας συνελεύσεις, να στείλουμε τον κάθε οργανισμό στο καλάθι των αχρήστων μαζί με κάθε σχέδιο τους για το βάρβαρο μέλλον που μας ετοιμάζουν.
Ο οργανισμός αποτελεί το καταστατικό δομής και λειτουργίας του Ιδρύματος, το οποίο εξειδικεύεται με τους Εσωτερικούς Κανονισμούς σε κάθε σχολή. Η παρούσα επίθεση στο χώρο της τριτοβάθμιας διαμορφώνει ένα νέο ποιοτικά αντιδραστικό οργανισμό με άρθρα και διατάξεις που θίγουν από: το σκοπό για τον οποίο διεξάγεται έρευνα, τη χρηματοδότηση του Ιδρύματος μέχρι και το πως και πόσο έχουμε δικαίωμα να σπουδάζουμε. Διαμορφώνουν μια νέα πραγματικότητα όπου η Παιδεία χαρίζεται και απέχει από το να είναι κοινωνικό αγαθό δωρεάν και προσιτό για όλους Ας δούμε συγκεκριμένα πως έρχεται αυτός ο οργανισμός να αλλάξει την υπάρχουσα μορφή του πανεπιστημίου.
Αξιολόγηση : Μοχλός για την επιβολή της αναδιάρθρωσης αποτελεί ο θεσμός της αξιολόγησης. Αξιολόγηση από την οποία προκύπτει εκβιαστικά απο το υπουργείο ακόμα και η χρηματοδότηση του Ιδρύματος. Συγκεκριμένα στον οργανισμό προβλέπεται ένα ολόκληρο κεφάλαιο για το ποιός θα πραγματοποιεί την αξιολόγηση και με ποιά κριτήρια. Για την αξιολόγηση θα μεριμνά η ΑΔΙΠ και το Συμβούλιο Ιδρύματος που αποκτά ένα ρόλο πλήρης εξουσίας όντας το μόνο όργανο που αποφασίζει μέσα στο ίδρυμα. Η γνώμη των φοιτητών και εργαζομένων φιμώνεται και η αξιολόγηση διεξάγεται απο εξωτερικούς παράγοντες άμμεσα συνδεδεμένους με τα συμφέροντα και τις ανάγκες της αγοράς. Στο ίδιο πνεύμα και τα κριτήρια αξιολόγησης, που εισάγουν μορφές ανταποδοτικότητας με γνώμονα το κέρδος και κατατάσσουν δυναμικό (φοιτητών, εργαζόμενων) και εγκαταστάσεις με βάση του πόσου εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα και όχι τις ανάγκες μας. Η μόνη υπαρκτή και αναγκαία λύση για εμάς είναι η αξιολόγηση από φοιτητές και εργαζομένους, ο έλεγχος των προσφερόμενων υπηρεσιών και των προγραμμάτων σπουδών.
Έρευνα: Στον οργανισμό ορίζονται από μια σειρά διατάξεις ζητήματα σχετικά με την έρευνα που παράγει το ίδρυμα. Από το που θα προέρχεται η χρηματοδότηση μέχρι το ποιός θα εκμεταλλεύεται τα αποτελέσματα της έρευνας ή το για ποιούς σκοπούς γίνεται. Η εισαγωγή ιδιωτικοοικονομικών συμφερόντων και κριτηρίων, η ίδρυση επώνυμων εδρών , το ξεπούλημα-ανταλλαγή της έρευνας με μια υποτυπώδη χρηματοδότηση έχουν ως αποτέλεσμα η έρευνα να μη πραγματοποιείται με κριτήριο το ευρύτερο κοινωνικό συμφέρον. Πρόκειτα για ερευνητικά προγράμματα εκατομμυρίων τα οποία χαρίζονται στα συμφέροντα μεγάλων ιδιωτικών ομίλων και δε μεταφράζονται σε παροχές για τους φοιτητές ή την κοινωνία.
Διαγραφές: Μέσα από τους οργανισμούς και την πρόβλεψη τους για ανώτατο όριο σπουδών στα ν+2 έτη πραγματοποιείται ένα πάγιο σημείο της εκπαιδευτικής μεταρύθμισης. Σε συνδυασμό και με τη νέα δομή του Λυκείου (μαθητεία, ελαστικές σχέσεις εργασίας, επαναληπτικοί γύροι εξετάσεων) διαμορφώνεται ένα αποστειρωμένο κλίμα και εντός του πανεπιστημίου, με έντονα στοιχεία πειθάρχησης, εντατικοποίησης και κριτήρια ανταποδοτικότητας με βάση του τι προσφέρει ο καθένας. Ένα κλιμα όξυνσης των ταξικών φραγμών. Ακόμα και το ιδεολόγημα πως η ευθύνη αποτυχίας βαραίνει τις προσωπικές δυνατότητες του καθενός καταρρίπτεται αν παρατηρήσουμε με βάση και τη συγκυρία τους απάνθρωπους ρυθμούς σπουδών, τον ήδη αυξημένο μέσο όρο αποφοίτησης, μια σειρά θεμάτων όπως οι συμπυκνωμένες εξεταστικές,τα μαζικά κοψίματα, οι υποχρεωτικές εργασίες-πρόοδοι και η αυταρχικότητα των καθηγητών αλλά και τον ήδη αυξανόμενο ρυθμό των φοιτητών που εργάζονται για να τα βγάλουν πέρα μα και των οικονομικών δυσκολιών των οικογενειών μας στο περιβάλλον της φτώχειας και της ανεργίας. Συμπεραίνουμε πως: το μέτρο των διαγραφών μας οδηγεί ή στο να σκύψουμε το κεφάλι, να σκεφτούμαι με κριτήρια ατομικού δρόμου και κανιβαλισμου σε σχέση με τον διπλανό μας, να είμαστε πειθήνια ρομποτάκια με μόνο προορισμό το διάβασμα-αποστήθιση μήπως και πιάσουμε δουλειά για κανα 5μηνο για να επιβιώσουμε ή να τα παρατήσουμε, να μας πετάξουν έξω από τις σχολές, να μας πούνε πως δεν μπορεί να σπουδάζεται όλοι στο σήμερα.
Δίδακτρα-Πιστωτικές Μονάδες-Δια βίου μάθηση: Το ενιαίο αντικείμενο σπουδών και το πτυχίο διασπάται σε ένα παζλ δεξιοτήτων και πιστωτικών μονάδων. Οι σπουδές και το πτυχίο θα αποτελούν ένα συνεχής κυνήγι μονάδων και δεξιοτήτων (συγκεκριμένα 300 με κάθε μάθημα να δίνει διαφορετικό αριθμό) με αποτέλεσμα να διαμορφώνεται μια ακραία μορφή εξειδικευμένης και ‘λειψής’ γνώσης, με το πτυχίο να αποτελεί απλώς βιογραφικό-φάκελο προσόντων. Παράλληλα ήδη και στο ΕΚΠΑ προβλέπονται δίδακτρα στον πτοπτυχιακό και μεταπτυχιακό κύκλο σπουδών, τα οποιά θα ορίζονται από το εκάστοτε Συμβούλιο. Γίνεται δε λόγος για ανάγκη δια βίου μάθησης-κατάρτισης-εξειδίκευσης των αποφοίτητων αλλά και συγχωνεύσεις σχολών. Η κουβέντα αυτή διεξάγεται με φόντο την ήδη διαλυμμένη αγορά εργασίας, όπου οι συλλογικές συμβάσεις έχουν καταργηθεί και ο εργασιακός μεσαίωνας των 5μηνων και της εργασίας με μπλοκάκι κυριαρχεί, όπου το διασπασμένο πτυχίο δρα προσθετικά στην ατομική διαπραγμάτευση με τον εργοδότη, όπου οι ανάγκες της αγοράς και τις επιταγές της ΕΕ επιβάλλουν αυτό το μοντέλο κατάρτισης και εργασίας ( ‘ευέλικτου’, ημι-ειδικευμεύνου, πειθήνιου και αναλώσιμου).
Λειτουργίες-Μέριμνα-Φοιτητικά Δάνεια: Ήδη με την υπάρχουσα λειτουργία του Ιδρύματος και σε συμφωνία με τις οδηγίες της ΕΕ τα πεδία της φοιτητικής μέριμνας (μετακινήσεις, δίκτυα, σίτιση, στέγαση, γραμματείες) έχουν εκχωρηθεί προς εκμετάλλευση σε ιδιωτικούς ομίλους με μηδαμινό έλεγχο διασφάλισης ποιότητας και παρεχόμενων υπηρεσιών από εργαζόμενους και φοιτητές. Στα πλαίσια αυτά πραγματοποιήθηκαν και οι απολύσεις-κινητηκότητα στην αρχή της χρονιάς. Οι όποιες υπηρεσίες θα κρίνονται και θα προσφέρονται με βάση την εξυπηρέτηση και το κέρδος αυτών που την έχουν αναλάβει, χωρίς να λάμβάνονται υπόψη οι συνολικές ανάγκες και απαιτήσεις των φοιτητών. Τομή σε αυτόν τον οργανισμό αποτελεί ο θεσμός των φοιτητικών δανείων. Το Ίδρυμα σε συνεργασία και με εξωτερικούς παράγοντες (ιδιώτες, τράπεζες) θα παραχωρεί στους φοιτητές με οικονομικές δυσκολίες δάνεια για να τελειώσουν τις σπουδές τους στην ώρα τους. Ήδη από τα 18 θα είμαστε χρεωμένοι και υπόλογοι, αναγκασμένοι να δανειστούμε από αυτούς που ευθύνονται για τη σημερινή κρίση, απο αυτούς που αλλάζουν την κοινωνία και το πανεπιστήμιο για να ταιριάζει στα συμφέροντα τους. Η Παιδεία χάνει κάθε έννοια δωρεάν κοινωνικού αγαθού ενώ προστίθεται ένα ακόμη βάρος στις πλάτες μας.
Πολιτική ζύμωση στα Πανεπιστήμια: Ανέκαθεν κίνδυνος για τις προσπάθειες τους αποτελούσαν οι συλλογικές διαδικασίες, οι οργανωμένοι φοιτητικοί σύλλογοι και η πολιτικοποίηση μέσα στο πανεπιστήμιο. Αυτά τα πλαίσια έρχονται να αυταρχικοποιήσουν με αποκορύφωμα τις αποφάσεις που παίρνονται αποκλειστικά και μόνο απο όργανα όπως το Συμβούλιο Ιδρύματος και το Συνήγορο του Φοιτητή. Ένα συνήγορο-καθηγητή επιτηρήτή της τάξης, της ασφάλειας και της ομαλότητας στο Ίδρυμα, ένα καθηγητή επιτηρητή των αντιδράσεων και των φωνών μας. Δεν τρέφουμαι καμιά αυταπάτη πως τέτοις διατάξεις παιρνάνε όχι για να αποκτήσουμε λόγο ενάντια σε φαινόμενα καθηγητικής αυθαιρεσίας ή διαμόρφωσης προγραμματος σπουδών αλλά για να εξασφαλιστεί και θεσμικά η ανυπαρξία συλλογικών αναπαραστάσεων και νοοτροπίας επιβολής των συμφερόντων μας.
Βλέπουμε πως ο οργανισμός αποτελεί τομή για ένα ακόμη πιο αντιδραστικό πανεπιστήμιο, ένα πανεπιστήμιο που δε θα μας χωράει όλους και έτσι αποτελεί κόκκινη γραμμή για όλους εμάς, το ίδιο το φοιτητικό κίνημα, που έχουμε καταφέρει μια σειρά νικών απέναντι στις εκπαιδευτικές μεταρυθμίσεις. Χωρίς να υπερασπιζόμαστε την υπάρχουσα κατάσταση στο χώρο του πανεπιστημίου, αλλα απαιτώντας με νοοτροπία επιβολής και συλλογικών διαδικασιών το πανεπιστήμιο των συμφερόντων και των αναγκών μας, το πανεπιστήμιο που μας χωράει όλους και φτιάχνεται μόνο από εμάς τους ίδιους βρισκόμαστε πάντα σε συμπνοια με το κομμάτι των απολυμένων εργαζομένων που συνεχίζει να αγωνίζεται. Η μάχη ενάντια στην ποιοτική τομή του οργανισμού και τη συνολική εκπαιδευτική αναδιάρθρωση θα μας βρει μαζί σε κοινά συντονιστικά και σε συμπόρευση σε κινηματικές διαδικασίες. Να μην επιτρέψουμε σε καμία κυβέρνηση, σε κανένα Υπουργείο, σε καμία Σύγκλητο να υπονομεύσει το μέλλον μας. Να βγούμε αγωνιστικά στο προσκήνιο, μέσα από τους συλλόγους και τις γενικές μας συνελεύσεις, να στείλουμε τον κάθε οργανισμό στο καλάθι των αχρήστων μαζί με κάθε σχέδιο τους για το βάρβαρο μέλλον που μας ετοιμάζουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου