O
μετασχηματισμός του συστήματος εξουσίας
και η κίνησή του προς τον σύγχρονο
ολοκληρωτισμό, αποτυπώνεται σε κρατικές
επιθέσεις άνευ
προηγουμένου. Η στοχοποίηση του ασύλου, οι εκκενώσεις καταλήψεων, οι επιτάξεις ως μέτρο καταστολής απεργιών (ΜΕΤΡΟ, Ναυτεργάτες), ο άγριος βασανισμός αγωνιστών με ξεκάθαρο στόχο τον "παραδειγματισμό"
και τον εκφοβισμό, οι κρατικές και παρακρατικές δολοφονικές επιθέσεις ενάντια σε μετανάστες, είναι φαινόμενα
που όλα μαζί συνθέτουν μερικά από τα
πιο αιχμηρά σημεία της συνολικής επίθεσης
του κράτους.Μιας επίθεσης,
που στοχεύει στο σύνολο της κοινωνίας.
Με ιδιαίτερη ένταση τον κόσμο των
εργαζομένων,των ανέργων και της νεολαίας.
Μέσα από τις μειώσεις των μισθών, την
κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων,
την ποινικοποίηση των λαικών αγώνων
και την μηντιακή στοχοποίησή τους, την
απαξίωση βασικών κοινωνικών αναγκών
και τον αποκλεισμό μεγάλων κομματιών
της κοινωνίας από αυτές, το καθεστώς
επιβάλλει την κοινωνική εξαθλίωση.
Το κυβερνητικό έργο της διαμόρφωσης ενός κλίματος τρομοκρατίας για το σύνολο του λαϊκού κινήματος και κάθε φωνής αμφισβήτησης της μνημονιακής πολιτικής, της κυβέρνησης και της Τρόικας συνεχίζεται με αυξανόμενη ένταση. Προκειμένου να συνεχιστεί η πολιτική των μνημονίων και της συνεχούς λιτότητας, που βυθίζει την νεολαία και τους εργαζόμενους στη φτώχεια και την ανεργία για να σωθεί το μεγάλο κεφάλαιο, επιχειρείται να καταργηθεί κάθε αυτονόητο δημοκρατικό δικαίωμα του λαού στο να αμφισβητεί, να οργανώνεται και να αγωνίζεται για μια ζωή με αξιοπρέπεια και για το δικαίωμά του να είναι κυρίαρχος στον ίδιο του τον τόπο.
Μια νέα πραγματικότητα θέλει να δημιουργήσει το κράτος. Την πραγματικότητα του «Νόμου και της Τάξης» που διαλύει, βασανίζει, εκθέτει, χτυπάει ότι είναι αδύναμο ή ότι θεωρεί εχθρό του καθεστώτος και υπερασπίζεται τους ισχυρούς και τους πλούσιους. Την ίδια ώρα που οι μεγαλοβιομήχανοι, οι εφοπλιστές και οι διεφθαρμένοι πολιτικοί απολαμβάνουν διαρκή ασυλία, οι οροθετικές ιερόδουλες διαπομπεύονται, οι μετανάστες δολοφονούνται στα ανθρωποκυνηγητά τις αστυνομίας και των φασιστικών οργανώσεων, και οι συλληφθέντες βασανίζονται. Και να μην έχουμε καμία αμφιβολία ότι οι ίδιες πρακτικές θα χρησιμοποιηθούν και στους αγωνιστές των κινημάτων, τους απεργούς, όλους όσους θα βρεθούν στο δρόμο τους ενάντια στην καταστροφή της χώρας και της ζωή μας, όπως έδειξε η πρόσφατη σύλληψη και ξυλοδαρμός των εργαζομένων του ΠΑΜΕ.
Γνωρίζουν όμως, πως στην κοινωνία του 26% των ανέργων, των χιλιάδων ανασφάλιστων και επισφαλώς εργαζομένων, το πρόβλημα δεν είναι η απεργία στο μετρό και των ναυτεργατών. Γνωρίζουν, πως ο κόσμος σιγά σιγά καταλαβαίνει ότι, το τι είναι νόμιμο και τι παράνομο δεν έχει καμία σημασία όταν νόμος, είναι αυτά που νομοθετεί η εκάστοτε δράκα που κυβερνάει και πως κάποια στιγμή θα έρθει η συλλογική απάντηση που τους αντιστοιχεί.
Τίποτα δεν τους έχει απομείνει. Μας ζητάνε να ζήσουμε σα δούλοι. Κάνουν το μόνο που μπορούν : ΒΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ.
Ως πολιτική δύναμη μέσα στη σχολή, δεν μπορούμε να μην εντάξουμε τις επιθέσεις που δέχονται οι απεργίες, στην ευρύτερη επίθεση που δέχεται οτιδήποτε αποτελεί εστία αντίστασης στην εξαθλίωση και την εξατομίκευση. Σε αντίθεση με τα φερέφωνα της τρικομματικής κυβέρνησης μέσα στις σχολές (ΔΑΠ-ΠΑΣΠ) , εμείς πιστεύουμε ότι από την κατάργηση του ασύλου μέχρι την καταστολή των απεργιών, το πρόταγμα της συλλογικοποίησης και της αντίστασης είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Χθες ήταν αυτοί, αύριο θα είμαστε εμείς. Ο καθένας και η καθεμία από την θέση που βρίσκεται, δε μπορεί να μην αναγνωρίζει τον εαυτό του ως μέρος μιας συνολικότερης εικόνας. Η σιωπή και η αδράνεια (που προσπαθούν να επιβάλλουν στο σύλλογο ΔΑΠ και ΠΑΣΠ) σημαίνουν συνενοχή. Μόνο με ένα μαζικό κίνημα στο πλάι των εργαζομένων, το οποίο θα είναι οργανωμένο από τα κάτω, θα καταφέρουμε να ρίξουμε την κυβέρνηση του αυταρχισμού και της καταστολής.
ΕΣΤΙΕΣ ΑΝΟΜΙΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΈΡΙΑ ΑΠΟ ΟΣΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου