Υποχρηματοδότηση στην παιδεία: Κακή συγκυρία ή πετυχημένη επιλογή ;

Κυριακή 18 Μαρτίου 2012


Να και κάτι που δεν περιμέναμε ποτέ ν’ ακούσουμε σε αίθουσα της σχολής Πολιτικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου : καθηγήτρια να προτείνει ελαφρά τη καρδία - ως λύση για την περικοπή ενός εκ των δύο συγγραμμάτων του μαθήματος της - την αγορά του από τους φοιτητές!!! Και μάλιστα με αστεϊσμό τύπου «Ε, τι είναι 15 ευρώ;». Το συγκεκριμένο γεγονός μόνο μεμονωμένο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, καθώς τα παραδείγματα περικοπών που αφορούν τη φοιτητική μέριμνα και όχι μόνο αποτελούν μια καθημερινότητα τόσο στο Πολυτεχνείο, όσο και στα υπόλοιπα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας.

Οι περικοπές έρχονται ως άμεση συνέπεια της μειωμένης κρατικής χρηματοδότησης των ιδρυμάτων, η οποία μόνο τυχαία δεν είναι. Η συμμορία του ΔΝΤ και της Ε.Ε., που τα τελευταία χρόνια απαιτούν από τους εργαζομένους και τη νεολαία πανευρωπαϊκά όλο και περισσότερες θυσίες, δεν δυσκολεύτηκαν να βρουν τα τσιράκια τους και στη χώρα μας. ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ και όλοι οι δορυφόροι τους (ακόμα κι αν επικαλούνται αντιμνημονιακή πολιτική ταυτότητα) κηρύσσουν τη σκληρή λιτότητα σε όλους τους κοινωνικούς τομείς. Οι κοινωνικές παροχές (υγεία, παιδεία, ρεύμα, νερό, επικοινωνία, μεταφορές κ.α.) ξεπουλιούνται σε ιδιώτες και αποτελούν μακρινές αναμνήσεις για την πλειοψηφία των εργαζομένων. Και όλα αυτά με το προσωπείο της αναγκαιότητας λόγω κρίσης! Μια κρίση και μια αναγκαστική λιτότητα που όμως δεν αγγίζει τράπεζες και επιχειρήσεις με τρανταχτό παράδειγμα “την ενίσχυση της ρευστότητας” των πρώτων (κλοπή των μισθών και των ασφαλιστικών ταμείων για να χαριστούν στις τράπεζες) με πάνω από 300 δις ευρώ τα τελευταία 3 χρόνια!!! Κάπως έτσι φτάσαμε και στον τελευταίο κρατικό προϋπολογισμό, στον οποίο το ποσοστό που αντιστοιχεί στην παιδεία άγγιξε το κατώτατο όριο της μεταπολίτευσης.

Συγκεκριμένα στο Ε.Μ.Π ο προϋπολογισμός για το 2011-2012 είναι μόλις το 30% αυτού του 2009-2010, πράγμα που δηλώνει ξεκάθαρη χρεοκοπία. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η διοίκηση του ιδρύματος αποφάσισε την εθελοντική υπαγωγή του αποθεματικού του Ειδικού Λογαριασμού Κονδυλίων και Έρευνας (ΕΛΚΕ) στο PSI, που συνεπάγεται κούρεμα κατά 30 εκατομμύρια. Οι μαζικές απολύσεις σε εργαζόμενους και Διδακτικό και Ερευνητικό Προσωπικό του ΕΜΠ, το οριστικό “κούρεμα” των φοιτητικών παροχών (σίτιση – στέγαση – βιβλία), το ξεπούλημα των ερευνητικών και όλων των λειτουργιών των ιδρυμάτων σε επιχειρηματίες είναι εδώ.

Το πανεπιστήμιο σήμερα δεν είναι μια έκτακτη ανάγκη, είναι το πανεπιστήμιο του μέλλοντός τους. Η δόλια συμμαχία τους έχει καθορισμένες προτεραιότητες και η υποχρηματοδότηση μπορεί να αποτελέσει ένα καλό χαρτί στα χέρια τους. Οι ταξικοί φραγμοί είναι πιο έντονοι παρά ποτέ. Το κόστος φοίτησης μετακυλίεται σιγά σιγά, όλο και περισσότερο στους ίδιους τους εκπαιδευόμενους και τις οικογένειές τους, ξεκινώντας από τα σχολικά χρόνια ακόμα. Συνεχίζει στο πανεπιστήμιο, με τα σύγγραμμα που αναγκαζόμαστε να αγοράσουμε (βιβλίο Φυσικής, Μιγαδικών, Δικαίου κ.ά.) - ή να μην αγοράσουμε λόγω κόστους (Neufert)- , τη φοιτητική σίτιση και στέγαση. Ήδη το γαϊτανάκι ξετυλίγεται, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τις φοιτητικές εστίες, οι οποίες με την κατάργηση του ΕΙΝ (Εθνικό Ίδρυμα Νεότητας) υπάγονται πλέον στη δικαιοδοσία των πανεπιστημίων. Όταν μάλιστα, οι προϋπολογισμοί αυτών καταβαραθρώνονται. Κάτι τέτοιο θα έχει ως άμεση συνέπεια την υποβάθμιση της ποιότητας της παρεχόμενης μέριμνας που θα οδηγήσει αναπόφευκτα στο ξεπούλημα τους σε ιδιώτες, άρα και την εισαγωγή ενοικίων, ανταποδοτικών κριτηρίων (αν χρωστάς παραπάνω από 5 μαθήματα, παίρνεις πόδι κτλ)!!! Στη σημερινή περίοδο, όπου όλο και περισσότερες εργατικές οικογένειες έρχονται αντιμέτωπες με το ζήτημα της επιβίωσης, ας μας απαντήσουν όλοι όσοι υποστηρίζουν αυτή την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση αλλά και όλοι όσοι δηλώνουν «ουδέτεροι» και μένουν απαθείς πώς θα διαφυλαχτεί ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας της εκπαίδευσης από τη στιγμή που το μεγαλύτερο κόστος το επωμίζονται οι φοιτητές και οι οικογένειές τους;

Απώλειες όμως από την πολιτικής της υποχρηματοδότησης δεν υφίστανται μόνο οι φοιτητές, αλλά το σύνολο της ακαδημαϊκής κοινότητας. Ήδη εδώ και καιρό, εργαζόμενοι και διδακτικό και ερευνητικό προσωπικό βρίσκονται αντιμέτωποι με μειώσεις μισθών και απειλούνται με εφεδρεία, χωρίς ταυτόχρονα να θίγονται οι υπέρογκες αμοιβές των μεγαλοκαθηγητάδων. Επίσης, από καιρό είναι γνωστό το καθεστώς χρηματοδότησης στο οποίο υπάγονται τα διδακτορικά (χρηματοδότηση από ερευνητικά προγράμματα με κριτήρια αποδοτικότητας), με αποτέλεσμα οι διδακτορικοί φοιτητές που είναι το πιο παραγωγικό κομμάτι στον τομέα της έρευνας να δουλεύουν πολλές ώρες και στις περισσότερες περιπτώσεις να πληρώνονται ψίχουλα. Προφανώς την κατάσταση έρχεται να επιδεινώσει η συμμετοχή του Πολυτεχνείου στο κούρεμα.

Αυτοί είναι αποφασισμένοι να διαλύσουν τα γνωστικά αντικείμενα, τα προγράμματα σπουδών μας, τις συλλογικές μας εργασιακές κατοχυρώσεις (πτυχία), τα επαγγελματικά και εργασιακά μας δικαιώματα. Είναι αποφασισμένοι να γκρεμίσουν κάθε μορφή δημοκρατίας μέσα στα πανεπιστήμια, από το άσυλο μέχρι το δικαίωμα στις γενικές συνελεύσεις. Απειλούν ότι αν δε γίνουν όλα αυτά, δε θα δώσουν στα πανεπιστήμια ούτε ευρώ. Ξεπερνώντας σε μαστοριά και τον καλύτερο τοκογλύφο, παίζουν με τις ζωές μας για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους. Κανόνας γίνεται το νέο μοντέλο πανεπιστημίου, όπου τον κυρίαρχο ρόλο έχουν οι επιχειρήσεις. Ένα πανεπιστήμιο που αφενός θα αποσκοπεί στην κερδοφορία τους, αγνοώντας τις ανάγκες των φοιτητών και της κοινωνίας, αφετέρου μέσω του ιδεολογικού του ρόλου και την απονέκρωση των συλλογικών διαδικασιών θα παράγει εργαζόμενους πειθήνιους και υπάκουους στις επιθυμίες του εργοδότη. Απαρχή και απαραίτητη προϋπόθεση για την εφαρμογή όλων των παραπάνω αποτελούν οι εκλογές των Συμβουλίων Διοίκησης καθώς αποτελούν την πρώτη μάχη για την εφαρμογή του νόμου. Αυτό το έχει αντιληφθεί το υπουργείο, το οποίο διαρκώς σκληραίνει τη στάση του και πιέζει για τη διεξαγωγή τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο ξυλοδαρμός και οι συλλήψεις φοιτητών που διαμαρτύρονταν για την εκλογή συμβουλίων στο πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Είναι αποφασισμένοι, πετάνε τη γενιά μας στον Καιάδα...

Τώρα το ζήτημα είναι τι θα κάνουμε εμείς οι φοιτητές… Δυστυχώς επιβεβαιώθηκαν οι προβλέψεις μας ότι οι αλλαγές στο πανεπιστήμιο θα γίνονται με ταχύτατους ρυθμούς και είναι ξεκάθαρο ότι από την πλευρά τους θα μας ζητάνε να θυσιάσουμε όλο και περισσότερα. Υπάρχει μια και μόνο απλή απάντηση; Όχι, ούτε θα υπάρξει. Είναι όμως σίγουρο πως αν εσύ ο ίδιος συνάδελφε δεν οργανωθείς στο σύλλογό σου, δεν ενισχύσεις τις συλλογικές του διαδικασίες, τελικά κάποιοι άλλοι θα κάνουν κουμάντο στη ζωή σου. Παρά το γεγονός ότι τους προηγούμενους μήνες υπήρχε απουσία κινητοποιήσεων του φοιτητικού σώματος, την ίδια στιγμή η αγανάκτηση που επικρατεί στα πιο άμεσα πληττόμενα κομμάτια της πολυτεχνειακής κοινότητας και η οποία δεν μπορεί να μείνει σιωπηλή βρήκε μορφές έκφρασης. Ενδεικτική και πολύ ελπιδοφόρα είναι η πρωτοβουλία της παμπολυτεχνειακής συνέλευσης, η οποία συνενώνει τους συλλόγους φοιτητών, διοικητικών υπαλλήλων και καθηγητών σε μια κατεύθυνση αγωνιστικής ρήξης και αντίστασης στη διάλυση του δημοσίου, δωρεάν και δημοκρατικού πανεπιστημίου καθώς και της ίδια της ζωής τους! Πρέπει να αξιοποιήσουμε τα περιθώρια που μας απομένουν προκειμένου η φωνή των φοιτητών να εξακολουθεί να έχει βαρύτητα μέσα στα εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Ξέρουμε ότι δεν έχουμε μπροστά μας ένα εύκολο δρόμο να διαβούμε, αλλά ξέρουμε πως μόνο αν τον διαβούμε όλοι μαζί θα νικήσουμε. Είμαστε αποφασισμένοι, θα οργανωθούμε, θα νικήσουμε.

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

 

a

a

ΠΑΛΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ


ATTACK: Πρωτοβουλία ανέργων/επισφαλώς εργαζομένων!

Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών: εργαζόμενοι/άνεργοι μηχανικοί