Όπως ξέρουμε όλοι, τον Αύγουστο που μας πέρασε, στα κρυφά επί της ουσίας, ψηφίστηκε ο νόμος Διαμαντοπούλου για το ελληνικό πανεπιστήμιο. Ο νόμος αυτός είναι η κατεδάφιση του σύγχρονου δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου, όχι για να «εκσυγχρονιστεί το πανεπιστήμιο», αλλά για να φορτωθεί εξολοκλήρου το βάρος της κρίσης στους επόμενους εργαζόμενους – αιώνια ανέργους, και για να εξασφαλιστεί η καταστροφή της προοπτικής της νεολαίας σήμερα, ακόμα και εκείνης που σπουδάζει. Η εφαρμογή αυτού του νόμου έχει ήδη αρχίσει με πολλαπλές καταστροφικές συνέπειες. Ήδη οι προϋπολογισμοί όλων των ιδρυμάτων για το 2012 είναι κουτσουρεμένοι σε βαθμό χρεοκοπίας και πολύ λίγα ιδρύματα θα γλυτώσουν τη λαιμητόμο του οικονομικού εξανδραποδισμού. Ταυτόχρονα, σε συμφωνία με τα νέα μέτρα της τρόικας, στο εξαθλιωμένο, φτηνό και συρρικνωμένο πανεπιστήμιο δεν χωράνε πολλοί εργαζόμενοι. Συνεπώς πολύς κόσμος από λέκτορες, διδάσκοντες, τεχνικό προσωπικό αντιμετωπίζει την απειλή της εφεδρείας, μέτρο που θα φέρει σίγουρα το πανεπιστήμιο σε μόνιμη υπολειτουργία.
Μέσα στο Γενάρη όμως, σύμφωνα με το νόμο, τα πανεπιστήμια έχουν την τελευταία διορία για να έχουν εκλέξει τα ΑΕΙ τα καινούρια συμβούλια διοίκησης με επικεφαλής τον manager του πανεπιστημίου. Είναι η κίνηση ματ με την οποία θα ξεφύγει η διοίκηση των πανεπιστημίων από τους πανεπιστημιακούς και τον έλεγχο των φοιτητικών συλλόγων και θα παραδοθεί σε εντολοδόχους (πανεπιστημιακούς και μη, ανθρώπους των επιχειρηματικών κύκλων κλπ) του Υπουργείου. Αυτοί θα αναλάβουν, απερίσπαστοι, καθώς η παρέμβαση των φοιτητών θα είναι πλέον απαγορευτική, να εφαρμόσουν το νόμο κομμάτι κομμάτι και να μας οδηγήσουν σε μια ανώτατη εκπαίδευση συρρικνωμένη, φτωχότερη, εμπορευματικοποιημένη και πολύ πιο αυταρχική. Πιο συγκεκριμένα:
Τι αλλάζει στο πανεπιστήμιο με τα Συμβούλια Διοίκησης:
- Το ανώτατο όργανο του Πανεπιστημίου θα είναι πλέον το Συμβούλιο Διοίκησης, με το οποίο τα 15 μέλη του, με προεξάρχον τον Πρύτανη –manager δεν θα δεσμεύονται πουθενά κι από κανέναν, για να εξυπηρετήσουν πρώτα και κύρια τις πολιτικές επιδιώξεις των κυβερνώντων (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ), αφού θα συνδιαλέγονται μόνο μαζί τους, χωρίς να «παρακωλύονται» από κανέναν άλλον. Μαζί με την υπερεξουσία που αποκτάει ο πρύτανης – manager ως μονοπρόσωπο όργανο θα μπορεί ενίοτε να υπογράφει ότι θέλει μόνος του, σημαίνει ότι οι υπόλοιποι (φοιτητές, λέκτορες, τεχνικό προσωπικό) εξαφανιζόμαστε από τον χάρτη και μένει το Συμβούλιο μόνο του..
- Η σύγκλητος, οι φοιτητικοί σύλλογοι και όποιο άλλο όργανο συμμετέχουν οι φοιτητές, θα είναι διακοσμητικά στοιχεία, καθώς εκεί, καμία ουσιαστική αξία δεν θα έχουν οι αποφάσεις τους. Έννοιες και πρακτικές όπως ο αγώνας, η διεκδίκηση, ή αμφισβήτηση, η κατάληψη δεν θα έχουν κανένα χώρο ή σεβασμό από τους κύριους των επιχειρήσεων
- Από τα 15 μέλη του πανεπιστημίου, μόνο τα 8 θα είναι του ίδιου του πανεπιστημίου θα εκλέγουν τα υπόλοιπα 7, τα εξωπανεπιστημιακά (εκπρόσωποι του επιχειρηματικού κόσμου ή και τοπικοί παράγοντες μπορεί να είναι κάποια από αυτά) και μάλιστα με έγκριση του υπ.Παιδείας, που θα σημαίνει ότι το πανεπιστήμιο θα ακολουθεί τις κυρίαρχες κατευθύνσεις συρρίκνωσης – επιχειρηματικοποιήσης-αυταρχικοποίησης της εκπαίδευσης, και όχι τις δικές μας ανάγκες για αξιοπρεπείς σπουδές και μελλοντική εργασιακή κατοχύρωση.
- Η έννοια της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης καταργείται από την «οικονομικοτεχνική μελέτη» των Συμβουλίων, για «να αξιολογηθεί το πανεπιστήμιο» με καλές επιδόσεις και να μη χαλάσει τις σχέσεις του με το Υπουργείο. Η εκπαίδευση πλέον θα βάλλεται με δίδακτρα, με περικοπές μισθών και προσωπικού, με πενιχρή μέριμνα για τους φοιτητές (βλέπε σίτιση-στέγαση-συγγράμματα) και ταυτόχρονα θα μπουν σύντομα κατευθύνσεις για φοιτητικά δάνεια, όταν τα περισσότερα σπουδαστικά δάνεια στην Ευρώπη συνήθως ακολουθούν τους νέους και μετά το πανεπιστήμιο..
- Παράλληλα, το Συμβούλιο θα προωθήσει τη λογική της επιχειρηματικότητας διαμέσω της έρευνας, ανάλογων εκπαιδευτικών σεμιναρίων και θα κινείται μονίμως σύμφωνα με τις ανάγκες της αγοράς και της διασύνδεσης με τους επιχειρηματικούς κύκλους και τους managers.
- Τέλος, τα Συμβούλια Διοίκησης θα ολοκληρώσουν τη διαδικασία της Μπολόνια, και θα δημιουργήσουν ευέλικτα, διασπασμένα, απαξιωμένα πτυχία με διαιρεμένους κύκλους σπουδών ώστε να συμπιέζεται η προοπτική όλων προς τα κάτω.
Είδαμε τι φέρνουν τα Συμβούλια Διοίκησης. Το υπουργείο Παιδείας κάνει συστηματικό pressing για εφαρμογή του νόμου και ήδη σε κάποια πανεπιστήμια (ΑΣΟΕΕ, ΠΑΠΕΙ, Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, Δημοκρίτειο Θράκης, ΑΠΘ κλπ), αλλά και σε ΤΕΙ της επαρχίας έχουν προκηρυχθεί εκλογές για το Συμβούλιου Διοίκησης. Το ΠΑΣΟΚ και η Άννα Διαμαντοπούλου καταλαβαίνουν πως το Συμβούλιο Διοίκησης είναι το κομβικό σημείο του νόμου, το πρώτο «ορμητήριο» για την συνολική εφαρμογή του.
Οι φοιτητικοί σύλλογοι πάλι ενεργοί – πάλι στον αγώνα!
Ως ΕΑΑΚ πιστεύουμε, πως οι φοιτητικοί σύλλογοι, πιστοί στο πνεύμα της εναντίωσης τους, όπως το απέδειξαν την περίοδο του Αυγούστου-Σεπτέμβρη στην αρχή της χρονιάς, θα πρέπει να ματαιώσουν κάθε σχέδιο της κυβέρνησης. Να περάσουν στην αντεπίθεση και να μπλοκάρουν την εκλογή των Συμβουλίων Διοίκησης με κάθε τρόπο, στοχεύοντας συνολικά στην ανατροπή του νόμου μια και καλή. Αυτό σημαίνει πως το επόμενο διάστημα, αρχής γενομένης από τη Δευτέρα, ο φοιτητικός μας σύλλογος θα πρέπει να προχωρήσει σε Γενική Συνέλευση με αγωνιστική απόφαση για το πως θα οργανώσουμε αυτήν τη μάχη ενάντια στα Συμβούλια Διοίκησης που φαίνεται πως θα παιχτεί σε ...πολλά επεισόδια!
Στο δικό μας ίδρυμα δεν έχουν ευτυχώς προκυρηχθεί εκλογές, καθώς η προσπάθεια για εκλογή συμβουλίων ξεκινά από το υπουργείο σε πιο «αδύναμα» κινηματικά περιφερειακά ιδρύματα, αλλά θα πρέπει να βοηθήσουμε στην πράξη όλους τους φοιτητικούς συλλόγους που έχουν το πρόβλημα των εκλογών για τα Συμβούλια. Άλλωστε, ακόμα και αν ένα πανεπιστήμιο εφαρμόσει το νόμο, δημιουργείται άσχημο κεκτημένο, αφού η ύπαρξη συμβουλίων σε κάποια πανεπιστήμια θα πιέζει και τα υπόλοιπα.
Η ενοποίηση της Πολυτεχνειακής κοινότητας σε αυτή τη μάχη είναι κομβικός στόχος!
Όμως πρέπει να είμαστε καθαροί: αυτή τη μάχη ούτε μπορούμε, ούτε πρέπει να τη δώσουμε μόνοι μας. Το νέο όργανο που προτείνει ο νόμος (όπως και οι υπόλοιπες πτυχές του) είναι μεγάλης σημασίας και για το σύνολο των εργαζομένων στο ίδρυμα. Καθηγητές, λέκτορες, ΕΙΔΑΧ, τεχνικό προσωπικό κλπ έχουν δείξει σαφή σημάδια αντίρρησης στο νόμο, καθώς μάλιστα, τους απειλεί τις δουλειές και τους μισθούς τους. Εμείς πιστεύουμε πως θα πρέπει να ενοποιηθούμε με αυτά τα κομμάτια, σε μια ευρύτερη πρωτοβουλία συλλογικών φορέων και οργάνων, για γίνει παραδεκτό στην κοινωνία, πως όσο και αν ακούγεται πως ο νόμος έχει τη νομιμοποίηση της πανεπιστημιακής κοινότητας, αυτό δεν ισχύει καθόλου. Προφανώς εδώ, υπάρχουν και οι μεγαλοκαθηγητάδες πολιτικά εντεταλμένοι ή απορροφημένοι από το ΠΑΣΟΚ ή τα υπόλοιπα κόμματα στην εξουσία που κοιτάνε μόνο το προσωπικόν / κομματικό τους όφελος. Εδώ λοιπόν η πανεπιστημιακή κοινότητα θα πρέπει να πετάξει έξω από τους κόλπους της αυτά τα κομμάτια των βολεμένων, και να δώσει τον αγώνα ακάθεκτη. Εδώ ανήκουν και όλοι όσοι μετέχουν στην εφορευτική επιτροπή που διοργανώνει τις εκλογές ή έχουν δηλώσει ήδη υποψηφιότητα για επόμενους ...βασιλιάδες του ιδρύματος.
Σε αυτή την κατεύθυνση θεωρούμε πως η Παμπολυτεχνειακή Συνέλευση που έγινε για πρώτη φορά τον Δεκέμβρη είναι ένα σημαντικό βήμα σε αυτήν την κατεύθυνση Για αυτό και πιστεύουμε πως η Γενική Συνέλευση του συλλόγου μας πρέπει να πάρει απόφαση για απόλυτη στήριξη αυτής της πρωτοβουλίας.
Συνάδελφοι, η μάχη αυτή είναι η μητέρα των μαχών όσον αφορά το νόμο και θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη σημασία στην έκβαση της. Στο έδαφος ενός ολοένα και εντεινόμενο κλίματος εξαθλίωσης της κοινωνίας που έχει ξεκινήσει το 2012, ας μην αφήσουμε και εμείς στο πανεπιστήμιο να προστεθεί ένα ακόμα λιθαράκι ιστορικής οπισθοδρόμησης στην δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, εις βάρος της κοινωνίας.
ΚΑΝΕΝΑΣ MANAGER ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ – ΚΑΝΕΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ!
ΚΑΜΙΑ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ!
ΑΜΕΣΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ!
Ανεξάρτητη Αριστερή Παρέμβαση-ε.α.α.κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου