ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ!

Το να παρατηρήσει κανείς εκφάνσεις ρατσιστικής συμπεριφοράς σε επίπεδο καθημερινότητας αποτελεί –δυστυχώς-κάτι δεδομένο και σύνηθες. Αυτό που αξίζει, όμως, να επικεντρωθεί κανείς, είναι στις συνθήκες αντιμετώπισης των μεταναστών και στα αίτια που οδηγούν στην εκμετάλλευσή τους με τον πλέον ακραίο τρόπο. Κάτι τέτοιο αποκτά μεγαλύτερη σημασία και βαρύτητα, αν αναλογιστούμε τα αυξημένα κρούσματα βίας σε αλλοδαπούς τον τελευταίο χρόνο, τόσο από μέλη ακροδεξιών οργανώσεων όσο και από τις δυνάμεις της αστυνομίας, και την προπαγάνδα της κυβέρνησης και των ΜΜΕ πάνω στο ζήτημα αυτό .

Μετά το Δεκέμβρη βλέπουμε να διαμορφώνεται ένα πολιτικό σκηνικό, του οποίου το βασικό χαρακτηριστικό είναι τα ζητήματα της ασφάλειας, της καταστολής και του αντιμεταναστευτικού ρατσισμού. Το ΛΑΟΣ παίζει βασικό ρόλο σ' αυτή την προσπάθεια μετατόπισης του πολιτικού σκηνικού προς τα ακροδεξιά. Από ένα κόμμα που λειτουργούσε σαν υποδοχέας της δυσαρέσκειας των συντηρητικών και καθυστερημένων κομματιών της βάσης της ΝΔ, έχει αναδειχθεί (κυρίως μετά τις ευρωεκλογές) στο διαμορφωτή της πολιτικής ατζέντας της περιόδου. Και το ΠΑΣΟΚ σπεύδει να συμφωνήσει μ' αυτή την πολιτική και να την θέσει στο κέντρο και του δικού του πολιτικού λόγου. Η αντιπολίτευσή του έχει τα χαρακτηριστικά της κριτικής προς την ΝΔ από τα δεξιά της με το σύνθημα “μηδενική ανοχή στη λαθρομετανάστευση”.

Το ζήτημα του ρατσισμού είναι μάλιστα το σημείο που συνδέει και δικαιολογεί όλους τους πολιτικούς στόχους που αναδεικνύονται από αυτή την πολιτική. Πρόκειται για μια πολιτική που καθορίζεται από τα συμφέροντα της αστικής τάξης σε συνθήκες οικονομικής κρίσης. Επιχειρείται ο αποπροσανατολισμός και η αδρανοποίηση των εργαζόμενων και της νεολαίας απέναντι στην πολιτική διαχείρισης της οικονομικής κρίσης. Κατασκευάζεται ένας αποδιοπομπαίος τράγος, δηλαδή οι μετανάστες και οι πρόσφυγες χωρίς χαρτιά, ο οποίος χρεώνεται τις επιπτώσεις της καπιταλιστικής πολιτικής και της κρίσης: ανεργία, υποβάθμιση της ζωής στις γειτονιές, κοινωνική ανασφάλεια των εργαζομένων, εγκληματικότητα κλπ. Η κυβέρνηση εγκαλεί την κοινωνία να συνταχθεί μαζί της, για να διώξει τους παράνομους μετανάστες, να κλείσει τα σύνορα για να μην έρθουν κι άλλοι, και έτσι “όλοι μαζί” να αντιμετωπίσουμε τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης.

Επιχειρείται έτσι, η διάσπαση του εργατικού κινήματος και η αύξηση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης των εργαζομένων. Και κυρίως –αρχικά- εκείνων των κομματιών της εργατικής τάξης, που είναι ήδη τα πιο ευάλωτα και στερούνται δικαιώματα. Οι μετανάστες, και κυρίως οι “παράνομοι”, είναι αυτό το κομμάτι της εργατικής τάξης, πάνω στο οποίο μπορεί να επιβληθούν ακόμα χειρότερες εργασιακές σχέσεις. Οι μετανάστες δεν μπορούν να εγγραφούν σε κάποιο συλλογικό φορέα εργασίας (σωματείο, συνδικάτο) και συνεπώς έχουν περιορισμένες-ή μάλλον καλύτερα μηδαμινές- δυνατότητες διεκδίκησης εργασιακών δικαιωμάτων. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες αποτελούν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, καθώς μια σειρά από εργατικά ατυχήματα, τα οποία στοίχισαν ανθρώπινες ζωές, δεν κατέληξαν σε καμία απόδοση ευθυνών. Στα ίδια μήκη κύματος, κινείται και η νέα Ευρωσυνθήκη, η οποία κατηγοριοποιεί τους μετανάστες σε 2ης, 3ης γενιάς κλπ, δημιουργώντας ακόμα πιο δυσμενείς όρους διαβίωσης και εργασίας για αυτούς.

Συνολικά, το γεγονός ότι στην Ελλάδα οι μετανάστες τυγχάνουν ίδιας μεταχείρισης όπως σε άλλες χώρες και έχουν περιορισμένα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, αντανακλά και τον σχεδιασμό που έχει ως η πιο ανεπτυγμένη καπιταλιστικά χώρα στα Βαλκάνια. Η έντονη κινητικότητα μεταναστών που παρατηρήθηκε κυρίως στις αρχές της δεκαετίας του ’90, έδωσε τη δυνατότητα σε πολλές ελληνικές επιχειρήσεις να αυξήσουν την παραγωγή και τα κέρδη τους, μέσα από την αξιοποίηση ενός πολύ φτηνού εργατικού δυναμικού, κάτι το οποίο συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Πρόκειται για το πιο εξαθλιωμένο κομμάτι της κοινωνίας, διπλά και τριπλά καταπιεσμένο, για το οποίο μάλιστα θεσμοθετούνται και οι πιο σκληρές νομοθετικές ρυθμίσεις. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα των ομάδων μεταναστών που στοιβάζονται σε μονάδες περιοχών, όπως αυτές του Έβρου, αλλά και η δημιουργία νέων στρατοπέδων συγκέντρωσης για τους μετανάστες.

Τέλος, για όλους τους παραπάνω λόγους θεωρούμε σημαντική τη συμμετοχή μας στη διοργάνωση του Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ, η οποία εμπλέκει χιλιάδες μετανάστες κάθε χρόνο. Ειδικά τη φετινή χρονιά η συμμετοχή έχει ιδιαίτερη βαρύτητα, καθώς αφ’ενός η υπερπροβολή από τα ΜΜΕ ακροδεξιών στοιχείων και ρατσιστικών αντιλήψεων, και αφ’ ετέρου η προσπάθεια για διεύρυνση του αισθήματος εθνικής καθαρότητας, έχουν οξύνει το κλίμα τρομοκρατίας σε βάρος των μεταναστών. Συμμετέχουμε στο αντιρατσιστικό φεστιβάλ για να δείξουμε την έμπρακτη αλληλεγγύη μας στους μετανάστες και τις μετανάστριες, για να φιμώσουμε τους φασίστες του ΛΑΟΣ και της Χρυσής Αυγής και να δώσουμε φωνή σε αυτούς που «δεν έχουν»!

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ 3-5 ΙΟΥΛΙΟΥ ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ ΕΙΡΗΝΗΣ ΣΤΟ ΡΕΝΤΗ