Τις τελευταίες μέρες βλέπουμε να διαδραματίζεται σε επανάληψη το επεισόδιο μιας μακροχρόνιας σειράς με συγκεκριμένους ρόλους και πρωταγωνιστές.H ελληνική κυβέρνηση χέρι-χέρι με την αστυνομία, υποδύονται τους προστάτες του κοινωνικού συνόλου με μηδαμινή όμως επιτυχία.
Για άλλη μια φορά επιδιώκεται η λήψη και η εφαρμογή συγκεκριμένων μέτρων αστυνόμευσης στο όνομα της «πάταξης της εγκληματικότητας», αλλά με κύριο στόχο την ποινικοποίηση των μέσων πάλης που επιλέγουν μια σειρά από κοινωνικά στρώματα. Κάτι τέτοιο-ούτως ή άλλως- δεν αποτελεί πρωτόγνωρη εμπειρία για τα ελληνικά, αλλά και πανευρωπαϊκά δεδομένα, ακριβώς γιατί όλες οι κυβερνήσεις αποσκοπούν στο «χτύπημα» των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, δε θα πρέπει να μας εκπλήσσει και η συνεχόμενη επαναφορά στην επικαιρότητα του ζητήματος της άρσης του ασύλου.
Ας πάρουμε όμως τα πράματα από την αρχή και να δούμε τις νέες νομοθετικές διατάξεις που προσπαθεί να επιβάλλει το Υπ. Δημόσιας Τάξεως. Μέτρα όπως η ποινικοποίηση της κουκούλας, η δημιουργία ομάδων ταχείας επέμβασης που θα περιφέρονται στο κέντρο της Αθήνας, η συνεργασία με ξένες μυστικές υπηρεσίες, το αδίκημα της περιύβρισης της «Αρχής»…συνθέτουν το παζλ των νέων ρυθμίσεων με κύριο στόχο την εντατικότερη δημιουργία ενός αστυνομοκρατούμενου κράτους. Γενικευμένες συλλήψεις κουκουλοφόρων διαδηλωτών, που θα εκτοξεύουν υβριστικά συνθήματα κατά αστυνομικών, προανήγγειλε ο υπ. Δικαιοσύνης, επιβεβαιώνοντας τους φόβους ότι τα νομοθετήματα αυτά θα αξιοποιηθούν ως εργαλείο και για την ποινικοποίηση της συμμετοχής σε διαδηλώσεις.
Στο παρελθόν, όταν έγιναν ανάλογες προσπάθειες προώθησης τέτοιου είδους κατασταλτικών μέτρων, το αποτέλεσμα ήταν όχι μόνο να μη μειωθεί η εγκληματικότητα (αντίθετα κιόλας) αλλά να αυξηθεί η ελευθερία άσκησης εξουσίας και επιβολής ισχύος από τους αστυνομικούς απέναντι σε απλούς πολίτες. Είναι νωπές οι μνήμες από τα ανοιγμένα κεφάλια των διαδηλωτών σε πορείες λόγω της απρόκλητης χρήσης βίας από τα ΜΑΤ, καθώς και η δημιουργία χημικού νέφους στο κέντρο της πόλης με επιβαρυντικές συνέπειες για την υγεία πολλών από εμάς.
Τα μέτρα αυτά-όπως και όλα τα προηγούμενα- προλειάνουν το έδαφος για τη δημιουργία ενός ευρύτερου κλίματος φόβου στο σύνολο της κοινωνίας και κυρίως στα αγωνιζόμενα κομμάτια της με προφανή στόχο την κατάπνιξη των λαϊκών αντιστάσεων. Χωρίς αμφιβολία θα αξιοποιηθεί για την ένταση της καταστολής σε βάρος του λαϊκού κινήματος, καθώς εξαγγέλλονται σε μια περίοδο όξυνσης των ταξικών συνθηκών λόγω της οικονομικής κρίσης και αναμένεται ένταση των εργατικών αγώνων για να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι την κρίση και τα σπασμένα του κεφαλαίου.
Με αυτόν τον τρόπο η κυβέρνηση επιδιώκει να αποπροσανατολίσει την κουβέντα από τις συνεχιζόμενες αντιδράσεις που έχει προκαλέσει η εφαρμογή της πολιτικής της, αρνούμενη φυσικά να αποδεχτεί ότι ο μοναδικός υπεύθυνος για το οξυμένο κλίμα στο εσωτερικό της κοινωνίας είναι η ίδια. Και μέσα σε όλα αυτά, το μόνο που κάνει είναι απλά να επιβεβαιώνει ότι όποιος –για παράδειγμα- καλύψει το πρόσωπό του για να προστατευθεί από τα χημικά και τα χτυπήματα της αστυνομίας θα επιβαρύνεται ποινικά, όποιος διαδηλώνει στο κέντρο θα πρέπει να τρέμει μην συλληφθεί από τις ομάδες ταχείας επέμβασης αν φωνάξει το γνωστό σύνθημα για τους μπάτσους….
Όλα τα παραπάνω, ήταν αναμενόμενο να συνδεθούν με το θέμα της άρσης του ασύλου. Εδώ και αρκετό καιρό λαμβάνει χώρα ένα ξεκάθαρο φαινόμενο παραβίασης του ασύλου, από την στιγμή που στα πεζοδρόμια έξω από την πύλη Κοκκινοπούλου του ΕΜΠ περιφέρονται οπλισμένοι σαν αστακοί ματατζήδες, θεωρώντας -με αυτόν τον τρόπο- αυτόματα ύποπτους τους φοιτητές για διενέργεια αδικημάτων. Φαινόμενα όπως αυτό, αλλά και η όλη κουβέντα που έχει προκύψει, δεν έρχεται τυχαία μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη, ακριβώς γιατί την περίοδο εκείνη οι χώροι του ασύλου αποτέλεσαν κέντρα πολιτικών συλλογικών διεργασιών που συνέβαλλαν στην ανάπτυξη του κινήματος. Επομένως, μπροστά στο φόβο νέων μορφών αντίστασης η κυβέρνηση προσπαθεί να εξασφαλίσει τη δυνατότητα εισόδου των κατασταλτικών δυνάμεων στους χώρους αυτούς ώστε να ποινικοποιηθούν τέτοιου είδους διεργασίες.
Από εκεί και πέρα, βλέπουμε μια σειρά από μηχανισμούς όπως τα ΜΜΕ και ορισμένα αντιπολιτευτικά κόμματα (ΠΑΣΟΚ. ΛΑΟΣ) να εναρμονίζονται πλήρως με αυτές τις κατευθύνσεις της κυβέρνησης σε μια σαφέστατη προσπάθεια νομιμοποίησης της κατάργησης του ασύλου. Με αυτόν τον τρόπο, δίνουν –παράλληλα- και χείρα βοηθείας στο υπουργείο για την προώθηση μίας εκ των πιο αντιδραστικών διατάξεων του νέου νόμου-πλαίσιο. Στο ίδιο μήκος κύματος λοιπόν, είδαμε την πρυτανεία και τη διοίκηση της ΣΕΜΦΕ να συναινούν στην είσοδο σήμανσης και εισαγγελέα τα ξημερώματα της 21ης Μάρτη στο χώρο της συγκεκριμένης σχολής, κάτι το οποίο ως σχήμα της ΕΑΑΚ θεωρούμε ότι αποτελεί ένα ξεκάθαρο περιστατικό κατάλυσης του ασύλου. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι κανένας φοιτητής δεν ειδοποιήθηκε, ενώ η πρυτανεία είχε δώσει εντολή να μην επιτραπεί η είσοδος σε κανένα φοιτητή, με την πρόφαση ότι θα έπρεπε να διαπιστωθεί αν είχε παραβιαστεί μια είσοδος. Συνεπώς, σε μια τέτοια κρίσιμη συγκυρία η διοίκηση του ιδρύματος τάχθηκε έμπρακτα (και δεν είναι η πρώτη φορά) με τις πολιτικές επιλογές του Υπουργείου.
Θεωρούμε ότι η καλύτερη απάντηση μπορεί να δοθεί από τους ίδιους τους συλλόγους οι οποίοι –όπως έχουν αποδείξει και στο παρελθόν-είναι σε θέση να περιφρουρήσουν τους χώρους τους χωρίς την ανάγκη κανενός αστυνομικού ή security. Θα πρέπει να τονίσουμε ότι όποτε υπήρξε απειλή για παραβίαση του ασύλου άμεσα οι φοιτητές αντέδρασαν διαφυλάσσοντάς το παραδειγματικά. Πολύ περισσότερο δε, σε μια περίοδο όπου εντείνεται η κατασταλτική θωράκιση του κράτους απέναντι στην όξυνση της κοινωνικής διεκδικητικότητας είναι καθήκον των συλλόγων να υπερασπιστούν ευρύτερα τα δημοκρατικά τους δικαιώματα εντός και εκτός σχολών. Είναι αναγκαίο μέσα από τους μαζικούς και συλλογικούς μας αγώνες να διασφαλίσουμε τα κεκτημένα μας, τα οποία δε μας χάρισε καμία κυβέρνηση αλλά κερδήθηκαν μέσα από ριζοσπαστικά και ανυποχώρητα φοιτητικά και λαικά κινήματα. Η απάντηση μπορεί και πρέπει να εκφραστεί μέσα από τις αγωνιστικές μας αποφάσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου